Świętych: Piotra i Pawła

←wróć

Święto pierwszych wśród zwierzchnich apostołów. Obchodzone 12 lipca (29 czerwca wg starego tylu). Tradycja mówi, iż obaj apostołowie Piotr i Paweł zginęli śmiercią męczęńską tego samego dnia, co jednak może być nieścisłe. Obaj jednak byli założycielami gminy chrześcijańskiej w Rzymie i obaj oddali w tym mieście swoje życie dla Chrystusa.

Do święta przygotowuje post nazywany Postem Piotrowym, który trwa od drugiego poniedziałku po Zesłaniu Ducha Świętego (Pięćdziesiątnicy), aż do dnia poprzedzającego uroczystość. Jest to pierwszy post, jaki został ogłoszony w chrześcijaństwie - apostołowie poprzez post przygotowywali się do swojej misyjnej działalności, dlatego jego długość zależy od daty święta Zesłania Ducha Świętego.

Piotr tak naprawdę miał wcześniej na imię Szymon. Jezus zmienił mu imię na Piotr przy pierwszym spotkaniu, gdyż miało ono symbolizować jego przyszłe powołanie. Był bratem apostoła Andrzeja, który Szymona przyprowadził do Jezusa niedługo po chrzcie w rzece Jordan, jaki Chrystus otrzymał z rąk Jana Chrzciciela. Ojcem Szymona Piotra był Jona, rybak galilejski. Kiedy Chrystus włączył Piotra do grona swoich uczniów, ten nadal trudnił się zawodem rybaka i nie od razu przystał do grona apostołów.

Jezus wyraźnie wyróżniał Piotra wśród apostołów. Obiecał mu prymat nad Kościołem: "Ty jesteś Piotr (czyli skała), i na tej skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie".

Przed swoim odejściem Chrystus zlecił Piotrowi najwyższą władzę nad wiernymi i pozostałymi apostołami. Piotr zakłada pierwszą gminę chrześcijańską w Jerozolimie, sprawuje nad nią władzę sądowniczą. Wkrótce staje się głównym obiektem nienawiści i prześladowań. Zostaje pojmany i ma być wydany przez króla Heroda Agryppę I Żydom na stracenie. Udaje mu się zbiec. Po uwolnieniu zakłada w Antiochii swoją stolicę. Stamtąd wyrusza do Małej Azji, aby ostatecznie osiąść w Rzymie. Tu ok. 64 roku za panowania cesarza Nerona zostaje ukrzyżowany i umiera męczeńską śmiercią na własną prośbę głową na dół, gdyż czuł się niegodnym umierać na krzyżu jak Chrystus. Cesarz Konstantyn Wielki wystawił na jego cześć nad jego grobem Bazylikę.


Paweł z Tarsu urodził się jako obywatel rzymski ok. 8 roku po narodzeniu Chrystusa. Jego rodzina należała do faryzeuszów - gorliwych wyznawców prawa mojżeszowego. W młodości uczył się rzemiosła tkania płótna namiotowego. Po ukończeniu miejscowych szkół w wieku ok. 20 lat udał się do Palestyny, aby w Jerozolimie pogłębiać swoją wiedzę. Nie znał Jezusa. Słyszał jednak o chrześcijanach i uważał ich za odszczepieńców.

Kiedy doszedł do wymaganej pełnoletności udał się do Damaszku, gdzie uciekło sporo chrześcijan, chroniąc się przed prześladowaniami. Gdy był bliski murów miasta spotkał Chrystusa, który przekonał go do swojej nauki. Od tego momentu Paweł zaczyna propagować naukę Jezusa. Zawiedzeni Żydzi chcą zemścić się na nim i żądają od króla Damaszku aby im go wydał. Udaje mu się uciec i przebywa na wygnaniu około trzech lat. Następnie podróżuje do Jerozolimy na spotkanie apostołów, którzy mają do niego jednak dużą rezerwę. Jedynie Barnaba, cieszący się dużą estymą, stara się przychylnie nastawić apostołów do Pawła.

Barnaba zabiera Pawła do Antiochii, gdzie udaje im się przekonać do głoszonych nauk wielu pogan. Pozostałym apostołom nie do końca się to jednak podoba. Ostatecznie apostołowie, dzięki interwencji Piotra postanawiają, że należy pozyskiwać dla Chrystusa także pogan. To spore zwycięstwo Pawła i Barnaby. Od tej pory Paweł rozpoczyna swoje wielkie podróże. Będąc prześladowanym jedzie do Syrii, Małej Azji, Grecji, Macedonii, Italii i Hiszpanii, zakładając wszędzie gminy chrześcijańskie i wyznaczając w nich swoich zastępców.

Zostaje aresztowany w Jerozolimie w 60 r. Przebywa w więzieniu w Cezarei Palestyńskiej i Rzymie. Z braku dowodów winy zostaje wypuszczony na wolność. Po paru latach zostaje jednak ponownie aresztowany. Ok. 67 roku Paweł ginie śmiercią męczeńską. Według starożytnego podania miał być ściety mieczem w okolicy Bramy Ostyjskiej w Rzymie.

Kalendarz świąt prawosławnych

↑do góry
←wróć